Ulan şu yıla dair öyle büyük ölçüde olumlu hiç bir beklentim yoktu da...
Hani kendinle alakalı da değildir ama sağdan soldan duyarsın, okursun, görürsün, şahit olursun ya bazı olaylara, tepki olarak dersin ki "ya insanoğlu nasıl bu kadar orospu çocuğu olabiliyor" diye.
Canlı canlı kendine yapıldığına şahit olmak acaip berbat bir durummuş. Hani elin oğlu yapsa neyse de güvendiğin, tanıdığın(ı zannettiğin), değer verdiğin, toz kondurmadığın, kimselere laf ettirmediğin insanların o şaşırdığın orospu çocukluklarını yapması çok berbat hissettiriyormuş. Nasıl tarif edilir bilmem de, insan kendini enayi, değersiz, saf, salak bir şey hissediyor. Hayır gidip insanlara hesap sormak yüzlerine tükürmek de var aslında ama diyorum ki bu bokları yiyen adamın yüzüne tükürsen sana teşekkür eder, üstüne bir de inkar eder. Minareyi çalan kılıfını hazırlar misali. Hayır yüzlerine tükürmedikçe de içimi kocaman kocaman kurtlar kemiriyor, o daha da bitiriyor.
Neyse, çok arabesk bir entry oldu ya, sanki arka fonda Azer Bülbül çalışıyormuş gibi
Özetle, günler geçtikçe içimizden geçen de bu oluyor ya:
gorsel